Historia kościoła
Parafia w Bystrej została wydzielona w 1927 r. z parafii w Szymbarku i erygowana przez biskupa tarnowskiego Leona Wałęgę. Kościół został zbudowany w latach 1922-26 według projektu i pod kierunkiem architekta Romana Olszewskiego.
Kościół jest wykonany w stylu neogotyckim, zbudowany z kamienia ciosanego, nieotynkowany, kryty blachą. Zbudowany na planie krzyża, złożony z dwuprzęsłowej nawy, transeptu i jednoprzęsłowego zamkniętego trójbocznie prezbiterium. Do prezbiterium dobudowana jest zakrystia, zaś do nawy od frontu przedsionek. Kościół nakrywają dachy dwuspadowe z wieżyczką na sygnaturkę z latarnią na skrzyżowaniu naw. Wnętrze nakryte jest sklepieniami pozornymi. Znajdujący się w nim ołtarz główny pochodzi z około 1930, znajduje się w nim rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego oraz obraz św. Józefa z tegoż czasu. Chrzcielnica kamienna, neogotycka. Ambona oraz pozostałe sprzęty pochodzą z około 1930 r. Organy 7-głosowe zostały prawdopodobnie przeniesione z Prokocimia w 1948 r.
Kościół posiada wolnostojącą, wzniesioną w 1965 r. dzwonnicę z kamienia ciosanego, w formie potrójnej arkady na zawieszenie dzwonów. Trzy dzwony, noszące imiona świętego Józefa, świętego Piotra i Młodzieniaszka Stanisława wykonano w Odlewni dzwonów Schwabe w Białej w 1948 r.
